Mimo przeciwności udało jej się zachować dziecko w sobie. Sprawia wrażenie osoby nie do zdarcia. Superinteligentna. Umysł ostry jak brzytwa. Dama Orderu Imperium Brytyjskiego. Szefowa światowej marki odzieżowej. Niegdyś punk z King’s Road. Mama, babcia i działaczka ekologiczna.
W historii Vivienne Westwood na stałe zapisał się punk i aktywizm. Uwrażliwiła współczesną modę na przeszłość zyskując tym samym podziw jak i niechęć. Projektuje „z pewnej perwersyjności i irytacji na ortodoksyjne myślenie”. Powodem, dla którego działa w modzie jest wrogość do konformizmu. Projektowanie pojmuje jako „krucjatę”, opowiadanie historii. Robi to, w co wierzy, a swoją pracą chce zmieniać rzeczywistość. Wierzy, że moda może zmieniać świat. Poprzez własne projekty chce przekazać ludziom idee.
Do it Yourself
Urodzona w Derbyshire 8 kwietnia 1941 roku. Od dziecka uwielbiała czytać, rysować i badać przyrodę. W wieku pięciu lat potrafiła zrobić buty. Dopiero kiedy poszła do szkoły zauważyła, że nie jest to normalne. Jej biografia bezsprzecznie łączy się z polityką. Wojna, jak wspomina Vivienne, to czas wyrzeczeń, robienia wszystkiego własnym sumptem, naprawiania, łatania i powtórnego wykorzystywania. Stąd też wzięło się jej motto „zrób to sam”. Osobą, która zauważyła artystyczny talent Vivienne był nauczyciel Pan Bell. To właśnie on podpowiedział projektantce, że powinna uczyć się w szkole artystycznej. W Harrow Art School ukończyła kurs jubilersko-złotniczy. Przez kilka lat była nauczycielką.
Moje wybory zawsze były sprawą intelektu
Vivienne wyszła za mąż pod presją otoczenia. Rok po zawarciu małżeństwa zdecydowała się by odejść od męża. „Głód wiedzy” kierował jej wyborem. Szukała inspiracji. Pasją Vivienne w tamtym okresie była polityka. Drugim partnerem projektantki był Malcolm McLaren. Niektórzy twierdzą, że wspólnie zmienili świat, nadali kształt punkowi, jego stylowi, najsłynniejszemu zespołowi Sex Pistols i filozofii. W 1965 roku po rozstaniu z mężem zamieszkała z rodzicami. Utrzymywała się ze sprzedaży własnoręcznie robionej biżuterii. Malcolm był przyjacielem jej brata. Inspirował Vivienne. Nie ulega wątpliwości, że zmienił jej życie. Pokazał projektantce możliwości i pozwolił marzyć. Czuła, że jest fascynującym człowiekiem i nigdy więcej nikogo takiego nie spotka. Mimo, iż tkwiła w toksycznym związku poświęcała się dla Malcolma. Uważała, że „idee są najważniejsze niż wszystko inne”. Ceniła sobie to, czego mogła się od niego nauczyć.
Nie wierz rządowi. Nigdy. Rewolucja Klimatyczna to Punk.
Vivienne i Malcolm stanowili epicentrum londyńskiego punka. Mają zasługi dla muzycznego i wizualnego ukształtowania się tej subkultury. W latach siedemdziesiątych wspólnie otworzyli sklep na King’s Road 430, który stał się mekką punkowej mody. Chodziło o krzyk protestu przeciw niesprawiedliwości, rządowi i otaczającej hipokryzji. Wcześniej czegoś takiego nie widziano. Vivienne w lateksowym negliżu tamowała ruch uliczny. Lateksowe pończochy, fioletowy makijaż, buty na szpilkach, t-shirt z pornograficznymi obrazkami i sterczące włosy. Umieszczała na podkoszulkach zdjęcia, hasła, aplikacje i brikolaże. Postarzała ciuchy, sięgała do retro, mieszała style. Wszystko wyglądało na za małe i obcisłe lub za duże i to był zaczątek punka. Do sklepu przychodzili outsiderzy oraz twórcy oszołomieni postacią Vivienne i ideałami które ucieleśniała.
Nie poddawać się, mówić prawdę i myśleć samodzielnie.
W latach osiemdziesiątych McLaren rozstał się z Vivienne. Miała firmę i do pomocy tylko konstruktora odzieży i kilku wykonawców prototypów. Sama robiła projekty i przymierzała ubrania. Nastał dziesięcioletni okres trudnych lat mimo, że w tym czasie wydała dwie kolekcje. Nie miała pieniędzy by podróżować i szukać inspiracji więc czytała, uczyła się historii mody i polegała na własnym wyczuciu. Nigdy nie pragnęła osobistej chwały i rozgłosu. Swoją ciężką pracą chciała sprawdzić ile jest warta i czuła obowiązek wobec mody i wobec siebie. Traktowała projektowanie jako wyzwanie intelektualne i osobiste, miała ambicje i nie chciała poprzestać na marzycielstwie.
Zmusić ludzi do myślenia i zmienić świat
Dzięki punkowi kobiety zyskały prawo asertywnego ubierania się. Ubrania projektantki przyciągały osoby zdecydowane oraz takie, które chciały by strój dodał im pewności siebie. Vivienne pomagała innym się rozwijać, a punk wymagał akceptacji, był krytyczny wobec rzeczywistości i miał głosić istotną prawdę, że każda generacja ma prawo wyobrażać sobie i opisywać swoją przyszłość. Vivienne jest feministką praktyczną. Obecnie swoją działalność związała z kampaniami na rzecz sprawiedliwości ludzkiej i ekologicznej. Korzysta z etycznie czystych źródeł produkcji tkanin. Wzywa do bycia eko, rewolucji klimatycznej oraz bojkotowania przeciwko szczelinowaniu hydraulicznemu. Swoją postawą chce zmusić ludzi do myślenia i zmienić świat przez publiczne tworzenie sztuki.
źródło zdjęcia głównego: http://www.2ndtake.co.za/deals/vivienne-westwood/
